delikwent

delikwent: delikwent {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos I, Mc. delikwentncie; lm M. delikwentnci {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'z dystansem o osobie, z którą ma się do czynienia, zależnej od mówiącego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zaczekaj, tylko załatwię jeszcze jednego delikwenta. Jak złapię tego delikwenta, który rozbił szybę, to mu uszy poobrywam. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'osoba sądzona, oczekująca kary' <łac.> {{/stl_7}}

Игры ⚽ Поможем написать реферат

delikwent — m IV, DB. a, Ms. delikwentncie; lm M. delikwentnci, DB. ów 1. praw. «człowiek sądzony za przestępstwo, winowajca oczekujący kary; skazaniec, przestępca» 2. pot. «z pobłażaniem o kimś, kto jest od kogoś zależny, np. o interesancie, kliencie»… … Słownik języka polskiego
wielki — 1. Krzyczeć, wołać, mówić itp. wielkim głosem a) «krzyczeć, mówić bardzo głośno»: – Niech żyje król! – wołał wielkim głosem Bradley. – Hej, napełnijcie puchary! W. Żukrowski, Tablice. b) «usilnie domagać się czegoś, ostrzegać przed czymś»: Po… … Słownik frazeologiczny
delikwentka — ż III, CMs. delikwentkatce; lm D. delikwentkatek forma ż. od delikwent … Słownik języka polskiego
skazaniec — m II, DB. skazaniecańca, W. skazaniecańcze (skazaniecańcu); lm M. skazaniecańcy, DB. skazaniecańców «człowiek skazany wyrokiem sądowym na ciężką karę, zwłaszcza na śmierć; delikwent» … Słownik języka polskiego
delikwentka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. delikwentkatce; lm D. delikwentkatek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. delikwent. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias